Shamrock BEL 1270: Deltaweek : DAG 1

Na vele maanden van hard zwoegen, veel zweten en stijve armspieren waren we klaar voor onze eerste wedstrijd sinds langs die helaas in mineur eindigde. Onze bakstag afgebroken …

Enkele ritjes richtings Breskens ( Hall Spars ) leverde ons een nieuwe terminal op.
Aangezien we op de Schelderegetta niet konden zeilen, waren we van plan om de twilight te zeilen op woensdagavond in Wemeldinge. Maar eerst moest natuurlijk de bakstag er terug in…

Het zou de Shamrock niet zijn moest het van de eerste keer passen, natuurlijk was de bakstag was te dik en hadden we een probleem. Bakstag er terug uit en terug richting Breskens, weeral geen wedstrijd voor onze Shamrock.

Donderdag was de bakstag al terug afgeslepen en konden we hem terughangen.
Wim, pieter en ikzelf stonden dan om 20 uur in Wemeldinge voor de bakstag te repareren en de boot over te varen naar Krammersluis voor de Aanbrengrace.
Maar helaas, de bakstag paste weer niet mooi in de terminal, maar we besloten het erop te wagen.
Maar helaas betrok het weer helemaal, pikzwarte wolken stevenden op ons af en felle bliksemschichten lichtte de hemel op. We besloten dan maar om terug te keren naar Wemeldinge voor verdere pech te vermeiden.
Daarna de bakstag er terug afgehaald om toch maar te plooien zodat ze perfect in de terminal te passen.

Pieter en ik zelf hesen Wim dan nog maar is in de mast om 6 uur ’s ochtends, met de bliksemschichten die Wim’s vrees alleen nog maar vergrootte, zodat deze naar Van de Rest kon voor het te laten plooien. Wij voeren dan de boot over naar de Krammersluis waar we omstreeks 9 uur arriveerden.

Onze 5 - koppige bemanning was compleet tegen half elf en we konden eindelijk sinds lang nog is zeilen! Er stond een noordwest 2- 4, een perfect briesje dus om te Shamrock vlotjes ( met zijn nieuwe ultragladde onderwaterschip ) door het zoute Oosterscheldewater te doen klieven.

We waren wel onderbemand dus het werd een voor ons een uitdagende wedstrijd!
We krijgen de langste baan die ons via het mastgat, zijpe en keeten tot aan de zeelandbrug bracht door een bezeilde koers die toch vlot 8 knoopjes deed halen.
Na het bezeilde stuk moesten we wat opkruisen op de tonnen te kunnen ronden om daarna terug af te vallen richting Engels vaarwater waar de eindelijk nog is onze spi konden hijsen.

Ook dit ging vlotjes en we lagen zij aan zij met de Archambault 31, Rakker, die we nog kenden van vorig jaar. Na de vlotte lijdrop moesten we terug upwind richting de brug waar we weer zij aan zij zeilde met de Rakker.
Na dit vrij kort rakje moesten we terug afvallen zodat we terug de spinakker konden trekken tot aan de finish waar de Rakker juist voor ons finishte !

Kortom, het was een prachtige zeildag waar we allemaal zeer van genoten hebben (vooral onze schipper).