COWES WEEK: DAY 5

Vandaag was het doomsday voor de shamrock: nadat de riggers bijna de hele nacht gewerkt hadden om er een nieuwe genuaschijf en val in de mast te plaatsen voeren we vol vertrouwen rond 1000u uit om rond 11.20 een Squadronstart te nemen. Er stond echter erg veel wind en redelijk wat golfslag. We hesen de main en 5minuten later braken de rivetten van de baseplate van de vang (neerhaler) van de giek. Game over zei Bert , onze tackticus, binnengaan en boekje lezen!  Dat was natuurlijk buiten de waard gerekend. Ik belde onmiddellijk Spencer rigging en om 11.00 lagen we aan de steiger en stond de rigger met zijn boormachiene en zijn rivetten klaar. Terwijl 11 man op zijn werk stond te kijken zette hij vliegensvlug 14 nieuwe rivetten. Gelukkig kwam er nog een vrachtschip door het startgebied en werd de start nog tien minuten uitgesteld.  Op het moment van de start zaten we nog in de medina River: motor af en zeilen terwijl we onze klasse over de startlijn zien gaan. Weer eens 5 minuten te laat over de meet: ik heb er heb daar een patent op. Raar genoeg hadden we onmiddellijk aansluiting bij de staart van onze klasse; opnieuw was het een kwestie van een voor een op te rapen. We moesten opnieuw kruisen naar het westen tegen tij dus tegen de wal van het vaste land. De wind trok echter aan en op een gegeven moment stond er 22 knopen wind en hadden we onvoldoende controle over het grootzeil. In record tempo ( 30 seconden) zat er een rif in het grootzeil en was alles terug onder controle. Na een bakboord stuurboord met de BOB ( de boot van Bob Hayworth van BP) kregen we een stevig bui over ons heen. Na de bui ging de wind liggen en voeren we onder spi tgv newtown creeck. Ik stond aan de sheet (leischoot) van de spi en de spi viel een beetje in; Francois riep ‘TREKKEN WIM’ , dat deed ik maar er zat ergens een weerstand op de schoot,  een krul in de schoot voor het blok of zo. Ik trek uit alle kracht en leun met heel mijn gewicht buiten de railing. Plots schiet de schoot door en….. tuimel ik met een pracht van een achterwaartse salto de drink in. Gelukkig droeg ik nog een reddingsvest en nog voor ik aan de oppervlakte kwam was deze al opgeblazen. Gezien in de schoot in mijn handen had hing ik nog even met mijn voet in de schoot.  Het water was lekker warm en ik lag daar helemaal relax de sham te bewonderen. Ik zag ze de spi in het water droppen en was hoogstens op 50 meter van de boot. Plots kwam Beken Of Cowes (de meest bekende yachting fotograaf ter wereld) met zijn motorbootje aan en ik kon er zelf inklimmen. Hij zette mij direct op de boot af. Jammer genoeg verloren we door het incident contact met de IMX 40 die we al heel de dag aan het coveren waren. Het weer klaarde uit en het werd nog een prachtige zeildag. Het laatste rak terug naar cowes ging normaal onder spi zijn maar plots draaide de wind 180 graden en moest er opnieuw worden opgekruist. We zagen voor ons enkele boten uit onze klasse. Dankzij het tactisch vernuft van Bert,de stuurkunsten van Francois en de concentratie van Fokko aan de trim konden we van een zone van windstilte gebruik maken om een tiental boten in te halen door om de windstille zone heen te varen.  Het was een vreemde wedstrijd met 2 majeure problemen maar ondanks 5 minuten te laat gestart en MOB zijn we toch maar mooi 14^e van de 28 boten ...