ZONDAG 8 JULI 2012: DAG 10 DELTAWEEK: UPWIND-DOWNWIND

Vandaag de laatste dag van onze tiendaagse oddyssee. We varen opnieuw 2 manches up and down voor Collijns. Sara is er niet bij maar de rest van het dream team is er.

Bij de eerste start is het weer het zelfde verhaal als gisteren: general recal , de tweede start is van het zelfde laken een broek. Tenslotte wordt opnieuw de zwarte vlag gehesen. Onze derde start is perfekt: textbook! Wilfried roept nog vanuit de rail dat het de beste start van heel de deltaweek is. Achteraf blijkt dat we te vroeg over de lijn zijn en we de zwarte vlag aan ons broek hebben. Maar dat besef je niet tijdens de wedstrijd en bederft dus niet de lol die we beleven. We zijn gestart met de genua 3, waar we goed scherp mee kunnen varen maar de wind zakt wat weg tijdens het eerste rak en we besluiten naar de genua1 te wisselen tijdens het downwindrak. Hoe Thomas en Christof dat klaarspelen op dat korte stukje is me een raadsel maar het lukt. de twee volgende lussen worden dus met de genua 1 gevaren .

Tussen de eerste en de tweede manche shift de wind nogal wat. de Wedstrijdleiding neemt zijn tijd om de bovenboeien mooi in de wind te leggen. Ondertussen komen er vanuit het zuiden stilletjes aan donderwolken opzetten; donker en dreigend. Als daar maar geen windvlagen inzitten? Bij de start van de 2e manche is alles nog rustig en starten we met de genua 1.

Bij de  tweede lus terwijl we aan het kruisen zijn komt een eerste vlaag binnen en shift de wind even vijfenveertig graden. We gaan overstag maar terwijl we dit aan het doen zijn draait de wind opnieuw naar de oude richting, we gaan dus opnieuw overstag.

Er komt gestaag meer en meer wind en tijdens het laatste downwindse rak staat er plots een meer dan flinke gust door! Het blaast ineens 25 knopen! We zien beneden aan de finish golven staan , waar de zandbank begint, het water is daar zeer woelig en we zien boten van de ORC3 daar in de problemen komen: broaches en mensen die vast varen op de zandbank, het is inmiddels laag tij. Ondertussen denderen wij met een rot vaart op de finishlijn af. We zijn duidelijk overpowered en de boot duikt. er komt een golf over en deze neemt de genua3 mee overboord. het zeil werkt als een geweldige rem aan stuurboord waardoor de boot plots naar rechts trekt. Dit alles op nog geen 50 meter van de finish. Als we zo doorgaan eindigt dit met een chinees en ik beveel  de spival te lossen. Hierdoor komt de spi in het water terecht en drijven we dus onder grootzeil met zowel de spi als de genua in het water over de finish: een stevige vispartij dus. Vreemd genoeg was deze manche op het uitslagenbord de beste van ons hele weekend! 

  

Daar lagen we dus : met de spi en de genua in het water en met 10 meter verder 2 boten die vastzaten op de bank; hoe moet dat hier eindigen? Gelukkig hebben de jongens ervaring genoeg oms ons hier veilig uit te redden: "Houd de boot in de wind " roept Wim, en inderdaad dat is onze redding , onder grootzeil kunnen we net de bank ontwijken terwijl in een mum van tijd zowel de genua als de spi terug aan boord is , zonder scheuren nota bene!!  Ik had inderdaad moeten wachten tot de voordekkers klaar waren om de spi binnen te halen, mea culpa en lesje geleerd, maar stel je voor dat we in de chinees waren gegaan , met de bakstagen en zo voort, zo vlak bij de zandbank....Al bij al zijn we er nog heel goed van af gekomen. Een beetje schade aan het voorstagprofiel en een verbogen scepter: het was ten slotte de bedoeling om dit weekend de stukken er af te zeilen!

Het was zeilen zoals ik nog nooit heb mee gemaakt en ik heb er intens van genoten! Bedankt allemaal!

Om vier uur vlogt de prijsuitreiking. We winnen de overallprijs in IRC1: een reusachtige beker die Elien amper kan vasthouden

Even later winnen we de ORC1 overallprijs: deze wisselbeker kennen we al want die heeft al eens een jaar in onze living gestaan: welcome home!

Deze overwinning is te danken aan het feit dat we tien dagen  lang het beste van onszelf hebben gegeven, dat we de eertse dag de out of office hebben gekopt. Dat we de eerste zondag in het begin met een defensieve zeilvoering hebben gevaren terwijl onze concurrenten zichzelf een voor een uitschakelden door materiaalbreuk en door de baan verkeerd te varen. Daarna hebben we drie dagen op rij de Eclectic uitgeschakeld dankzij het tacktisch vernuft van de Pieter. Tenslotte hebben we de boot kunnen heel houden tijdens een danteske zeewedstrijd en hebben we in het laatste weekend nog eens alles uit de shamrock geperst. Het waren fantastische tien dagen. Het is het waard geweest om een hele winter aan de boot te klussen.

Ik wens iedereen te danken die weer heeft meegevaren; als je de lijst bekijkt wie er allemaal heeft meegevaren is dat wel indrukwekkend:

Elien,Christof,Pieter,Wilfried,Wim,Thomas,Benoit,Evy,Thierry,Rita,Luc,Yves,Klaas,Teun,Caroline,Daan,Vincent,

Rob, Bert,Marloes,Sara,Julie,Vincent,Thomas

ZATERDAG 7 JULI 2012: DAG 8 DELTAWEEK: UPWIND-DOWNWIND

Eindelijk is het langverwachte weekend aangebroken. Het laatste weekend van de deltaweek is klassiek een up and down wedstrijd. Al naar gelang de richting van de wind is dat ten oosten van de zeelandbrug zoals 2jaar geleden we of ten westen van de brug aan de Roompotmarina zoals vorig jaar.

Zaterdag worden er 3 wedstrijden afgewerkt met telkens drie up and down lussen. U raad het al ; dat betekent dat er 9 spihoists en drops zijn en dat er ook minstens 9 keer onder spi wordt gegijpt; leuk dus.

We hebben dit weekend versterking van de vrienden van Pieter en Wim de Backer; allemaal topzeilers uit "het milieu": Wilfried De Backer ( vader van) Sara Huyghens, Julie Vermeiren,Vincent Dolain en Thomas Goossens van de Cedo Nulli. Van de vaste ploeg hebben we Elien,Christof,Evy en mezelf.

Vandaag staat er een lekker briesje 10 tot 15 knopen pal uit het zuiden. De wedstrijdleiding legt de baan uit vlak voor de haven van Collijnsplaat. De start en finisch vlak bij de plaat en de bovenboei en spreader vlak bij de Vismijn van Collijns. De baan ligt dus dwars door het vaarwater. Het is een heel kort stukje , ik schat ongeveer 1 mijl of zelfs minder.

We zijn goed op tijd in het gebied en Pieter doet tacktiek en Wim het grootzeil, Vincent en Julie doen trim, Evy pit , Christof doet mast en Thomas en Elien doen voordek. Wilfried en Sara zijn polyvalent en doen: bouncing, grinding,vang en downhaul,human pole en nog zo veel meer..

Om de zenuwen een beetje los te gooien gaan we al eens helemaal upwind en daarna onder spi naar het Finish en startschip. Zeer leerzaam dat proefrondje; zo komen we ondermeer te weten dat er nog geen 20 meter dieper dan het Finishschip de bank zit. Inderdaad we varen dus effekes vast onder spi. Met zo een topploeg is dat allemaal niks en is de spi zo gedropt, iedereen efkes aan lei gaan zitten en we zijn zo weer vrij, nog zonder dat de motor er aan te pas komt.

Omstreeks 10 uur de eerste start. Aangezien er maar 2 deelnemers zijn in ORC1 ; de Tripple P ( een mumm 30, Farr 30 genoemt tegenwoordig) en wijzelf, worden we bij de meute van ORC2 ingedeeld. Geen probleem dat is ieder jaar zo en we vinden dat leuk. Dat maakt dat we met een 15 tal boten over een vrij korte startlijn moeten en dat het heel de wedstrijd close-combat wordt: nog leuker!  Eindelijk eens wat anders dan die eindeloze kamelen wedstrijden.

De start is inderdaad opwindend! Pieter sluist me door een wirwar van andere boten, we bepalen eerst de strategie: welke kant van de startlijn is favourite: boat-end of pin-end? Welke zijde van de baan is het meest bevoordeeld: rechts of links? We kiezen er voor van aan de boot te starten en van over bakboord naar links te gaan. Daarna volgt de tacktiek van de start: eerst een plaatsje tussen het pak bemachtigen en daarna dat plaatsje verdedigen. De boot boven je omhoog drukken zodat je tussen jezelf en de boot onder je wat ruimte creeerd om 15-a 10 sceonden voor de start wat af te vallen en snelheid te bouwen om dan om exact het startschot over de lijn te gaan en met volle snelheid zo hoog mogelijk te varen. Het lijkt wel de Unorth tacktics for reel this time!

 Dit is wedstrijdzeilen op zijn leukst. Ik verwijt mezelf dat ik vroeger als kind met mijn optimist niet meer aan wedstrijden heb deelgenomen en dat ik op mijn 15 ben beginnen windsurfen en dat 20 jaar lang ben blijven doen ipv met een Laser te gaan wedstrijdzeilen: had ik dat maar gedaan dan stond ik nu niet met knikkende knieen tussen deze toppers. Maar ik geniet met volle teugen! Ik neem ieder advies Van Pieter en Wim ter harte en maak ctu mentale notities.

Er volgen een aantal starts maar tot 2 maal toe met een general recall tot gevolg. De derde start  wordt de "zwarte vlag gehesen"; te vroeg over de lijn is gedisqualificeerd! Ik merk dat we het steeds beter doen bij iedere start en bij de finale start komen we goed weg. We hebben geen vuile wind en kunnen onze eigen baan varen.

Tijdens het  upwind gedeelte concentreer ik me zuiver om de boot in de perfekte balans tussen hoogte en snelheid te houden. Pieter roept de tacks aan en met supermannen als Wim en Julie enVincent aan de trim is overstag gaan een droom; we komen niet onder de 6 knopen! Er wordt overstag gegaan als we in een header terecht komen of uit tacktische overwegingen; iemand afdekken of juist uit de vuile wind vandaan komen.

Aan de boven boei is het altijd spanning troef: eerst de layline juist inschatten, daarna een plekje bemachtigen tussen de Kamelenstoet. Rakelings langs de boei. Als ik zeg rakelings dan is dat bijna letterlijk: het valt me op dat als ik een 50 cm safety inbouw tussen de giek en de boei , dat de ploeg dan roept: "alleez, hoe is da mogelijk!". Wanneer ik dan bij de spreader me vergis en de boei ei zo na raak dan hoor ik " ja Wim, goed gedaan". Ok, zo moet dat dus....

Met zulk en dream team aan boord  zijn de maneuvers clockwork; alles loopt als een trein; het is werkelijk ongelooflijk! Er wordt vanuit het luik gehoist. Het gijpen lukt voortreffelijk. Aan de gate is het drummen maar kunnen we toch ons mannetje staan. We doen een loefdrop aan de rechter boei van de gate. De spiboom wordt er op tijd uitgehaald, iemand doet dan human pole. De spi wordt aan de loefzijde gedropt net als we de boei ronden: knap, knap knap en leuk , leuk ,leuk!

Wat me opvalt is dat de tijdsverschillen tussen de verschillende boten nog kleiner is dan vorig jaar, komt dit door het extreem korte parcours?  Bijna iedere reeks eindigen de zelfde boten voor ons en dezelfde boten na ons. We liggen meestal in de buurt van de Wemeldinges ( first 34.7)en de Luctor et emergo ( Kerr 32). Meeste indruk op mij maken de Quatum racing: hoe die oude J33 ons voorbij vliegt iedere keer is niet normaal! Ook de Annemazurka ( IMX 38) is van een andere wereld! Maar ook de Dehlers 39 en 36 zijn uitermate snel op dit parcours en zijn ons steeds voor. Het is jammer om te zien maar het is de realiteit: zelf als er optimaal wordt gevaren met onze boot ( en hij is naar mijn bescheiden mening op vier jaar tijd nog nooit zo goed gevaren als vandaag) dan ben je nog geen partij voor de moderne ontwerpen..

Ik geniet echt van deze dag en blijkbaar ben ik niet de enige want iedereen aan boord heeft een brede smile op het gezicht! De laatste wedstrijd geef ik het roer over aan Wim om zelf voor de eerste keer het grootzeil te doen. Ik dacht altijd dat ik daar niet genoeg kracht voor had maar dat viel reuze mee. Je hebt een stuk minder verantwoordelijkheid dan als stuurman en ik kon me toch uitleven en concentreren: leuk, leuk, leuk.

Tijdens die laatste manche komt er een helicoper over en die maakt leuke foto's van ons.Ook Anushka Marten neemt een heel aantal prachtige foto's. Ik mocht er een paar van haar op onze blog plaatsen in klein formaat; je kan de originelen downloaden op haar site voor een appel en een ei: www.objectivo.nl

VRIJDAG 6 JULI DAG 7 DELLTAWEEK: VERONICA RACE

Op de tweede vrijdag van de deltaweek wordt steeds de Veronica race gevaren .De Veronica race is een wedstrijd die op zee wordt gevaren. De start is aan de roompotsluis , de wind staat steevast zuidwest ( ook dit jaar) en het waait steevast goed door ( ook dit jaar weer 20-25 knopen). De baan is meestal een 40 tot 50 mijl (45) en klassiek gaat het aan de wind door de oude Roompot dan opkruisen in het Westgat, rond de ZBJ en dan voor de wind een mijl of 10 naar de MBJ en dan het zelfde stuk terug opkruisen om dan bezeild via ofwel de Oude Roompot of de Roompot terug naar de sluis te gaan.

De eerste uitdaging bestaat er in van de Shamrock onder de brug te krijgen. We steken 20m50cm  hoog dus kunnen we alleen bij laag water onder de brug door. Naar gelang het spring of neap is heb je dan een time-window om er onder door te kunnen. Dit jaar deden we dat de avond voor de race om 2000u.

S'morgens starten we om 0800u: er stat weer 20 knopen wind dus kiezen we voor 1 rif en de genua3. De vaste kern van Elien,Christof,Pieter en  mezelf wordt versterkt door Benoit, Marloes en Evy.

Bij de start maken we een taktische fout door aan de hoge zijde van de oude roompot te gaan varen. Hiervoor moeten we een slag meer maken terwijl iedereen aan de lage zijde ( rood ) blijft.  Je kan immers na de OR12 20 graden afvallen en scherp aan  door de OR varen zonder te moeten kruisen. Maar zoals gezegd we starten aan de groen kant , maken dus hier een extra slag voor om daarna... terug af te vallen. Zo belanden we helemaal achteraan het pak van ORC1 en 2. De wind trekt aan en de golfslag neemt gestaag toe. We hebben power genoeg met de G3 en 1rif maar de golven zijn nasty en we hakken nogal. Zo verlies je soms op een partij ambetante golven helemaal je snelheid desondanks het opsturen voor en het afvallen na de golf. De amplutude van de golven is zeer kort en de invalshoek is over de ene boeg beter dan over de andere tijdens het kruisrak in het westgat.

 We ronden de ZBJ en kijken even de kat uit de boom vooraleer we de spi hoisten. We lopen 8 a 9 knopen onder fok. Er staan golven van 2-3 meter die van links achteren binnenkomen en de boot steeds een beetje uit koers brengen, er dient dus heel aktief gestuurd te worden: hard labeur aan het roer gezien het roerblad van de Shamrock niet gecompenseerd is. De wind valt in op 150 graden dus dat is vrij safe koers maar op het eind van het rak moeten we dieper varen en wordt het linker en zullen we moeten gijpen. Er staat op dat moment 22 knopen true en iets van een 15 knopen schijnbare wind. Ik aarzel; ik heb weinig of geen ervaring met de shamrock onder spi in golven van 2-3 meter. De andere boten hebben de spi goed onder controle en lopen stilletjes aan van ons weg. Ik overleg met Pieter: hij heeft veel meer ervaring en ziet er geen graten in: hoisten! Vorig jaar hadden we identieke omstandigheden en durfden we niet te hoisten.Een IOR boot heeft de reputatie van nogal te willen rollen ! Ik maak me de bedenking dat ik hier ben om bij te leren en dat om vooruit te komen je af en toe een stapje moet durven verder gaan: OK dan HOIST!

De Spi gaat er vlot op en daar gaan we : we lopen tussen de 9 en 10 knopen en van de golven al eens een 11.5 of misschien een 12, ik weet het niet meer. Iedreen natuurlijk gefocused op de snelheids meter behalve Pieter en mezelf. Pieter doet een fantastische job aan de leischoot en coacht mij aan het roer. Hij leert me van de golf af te surfen en trimt dan de schoot agressief in; door de snelheidtoename komt de schijnbare wind meer van voor in en moet je dus intrimmen. Wanneer zo een golf schuin van achter in komt wil de boot eerst afvallen en daarna weer loeven. er moet dus agressief gestuurd worden. Maar alles is  goed onder controle en we lopen in op de rest. Tot er uiteindelijk moet gegijpt worden. Als er bij de gijp in de golven iets mis gaat, als bv de aktieve bakstag te laat gelost wordt of de nieuwe bakstag te laat staat kan je serieus in de problemen komen. Better be safe than sorry en ik besluit van de spi te droppen en een stormrondje te doen. Ik wil ook de boot nog heel houden voor het upwind-downwind weekend. Natuurlijk verliezen we veel terein door dit maneuver en gaan we samen met de laatste boot; de Alu4star rond de benedenton.

Daarna is het een uur of 2 opkruisen. De golven zijn gelukkig over het algemeen minder choppy dan in het westgat.Maar er staat toch nog bakken wind tussen de 20 en de 25 knopen true en af en toe eens 30 over dek. Pieter vijnst misselijkheid maar dat is een smoes om het roer te kunnen bemachtigen; hij neemt over en doet een awesome job. We halen de Alu4star terug in .

Wat ik nog vergeten ben ter vertellen is dat het de ganse dag pokkenweer was: een dikke vette depressie met dito stormfront er bovenop. Heel de dag dus dikke donkere lage wolken en bij momenten de regenvloed. Het was nog koud ook. Een geluk dat ik mijn winterpak heb aangedaan. Op het eind van het upwindrak breekt de hemel open en komt de zon te voorschijn. we gaan rond de ZBJ en lopen richting het westgat met de wind op 90 graden tue. De golven zijn bedaard ( de stroom is gedraaid en loopt nu mee met de wind) Iedereen zet terug spi maar het is kantje boordje , we zien er aan aantal uit het roer lopen. Aangezien we vandaag toch niets kunnen klaarmaken zijn we defensief en hoisten we niet. Zelfs Pieter sputtert niet tegen. Wel knap van de kerels op de ALU4star. zij hoisten wel en lopen onder ons door op het randje van de broach maar net niet: spectaculair. In de Oude Roompot gaat het weer wat scherper aan de wind; de spinakkers gaan er af , de wind verminderd, de golven zijn weg en de zon schijnt!! We halen het Rif uit het grootzeil en laten Evy en Marloes sturen; genieten.

Vorig jaar voeren we tegen Ice in de Touch of Glory. Ice nam meteen een mega voorsprong , ongelooflijk hoe snel hij die boot deed gaan. Maar hij scheurde zijn grootzeil middendoor bij de gijp aan de bendenton: out of the race en de Shamrock won door defensief te varen de Veronica Race. Dit jaar voeren we in onze klasse tegen de Intention , een prachtige Bashfort die de twilights domineert. Het was het zelfde verhaal: die boot liep weg als een speer. Alleen: hij wist zijn grootzeil intakt te houden en finishte geloof ik een uur voor ons: Shamrcok 2e en laatste in ORC1. Maar wel veel bijgeleerd en de Shamrock heel gehouden in voor mij toch moeilijke condities.

Helaas hebben we geen foto's van deze epische dag.

DONDERDAG 5 JULI DAG 6 DELTAWEEK: WEMELDINGE NAAR ZIERIKZEE

Dit was een lay-day. Er was namelijk geen wind. Er werd gestart voor Wemeldinge maar er was geen wind. Eerst werd er 2u uitgesteld , dan werd er gestart maar zakte de wind na 10 min er helemaal onderuit zodat de wedstrijd werd afgeblazen. Op motor naar Collijns dus en s'avonds onder de Roompotbrug door om de volgende dag om 800u te starten voor de Veronicarace.

WOENSDAG 4 JULI 2012: DAG 6 DELTAWEEK: YERSEKE NAAR WEMELDINGE

Die dag waren we onderbemand; maar was er gelukig ook erg weinig wind. We waren maar met zen 5: Christof aan het roer,Ikzelf aan het grootzeil,Pieter en Sara Nuyens op trim en Elien op bakstagen en voordek ( vreemde combinatie maar het werkte) .

Die dag deden een stuk of tien Engelse wedstrijdboten mee aan de wedstrijd hetgeen de start extra druk maakte.

Er volgden enkele pittige korte rakjes: up-down -bezeild. Dat maakte het even hectisch met zo een beperkte bemanning.

Gelukkig konden we de schade beperken en lieten we de Eclectic niet te veel uit open.

Daarna volgden 2 lussen richting het looddijkse gat. De wind stond oost zodat het telkens opkruisen of scherp naar het looddijkse gat was en daara onder spi terug naar Yerseke. Bij de eerste passage lagen we aan het begin van het spirak nog samen met de Eclectic. Hij had echter een 100 meter voorsprong. Toen viel de wind volledig weg tijdens het spirak. De wind viel eerst bij ons weg en we lagen op een gegeven moment volledig stil. De Eclectic kon nog doorzeilen op de laatste "windgolf" en kon zo een enorme afstand nemen op ons. Ik denk dat we aan de benedenton in Yerseke wel een half uur achterstand hadden. Het leek een verloren zaak. Toen we terug upwind richting het Looddijkse gat gingen trok de wind terug wat aan. Het deed deugd van terug te kunnen varen na een uur te hebben gedobberd. Bij het volgend spirak gebeurde dan weer net het omgekeerde als tijdens het eerste rak: wij hadden wind en de Eclectic lag zonder wind! Ongelooflijk maar we wisten onze achterstand terug te reduceren tot 15 min. Opnieuw kwam Pieter erg sterk tacktich  uit de hoek. We zagen namelijk dat de wind er voor ons uitviel aan de rechterzijde van de baan. Ik stelde voor van nu met de wind wat af te vallen omdan later in de windloze zone wat te kunnen loeven en wat meer schijnbare wind te maken, een van de engelse boten had het zelfde idee en deed precies dit. Pieter had een heel ander idee; hij stelde voor van nog meer naar links te gaan , dus van hoog te blijven , zodoende zouden we als eerste weer " nieuwe wind " krijgen. Voorwaar zijn plan lukte als klokwerk; we kregen inderdaad de nieuwe wind en stoven de Engelese boot voorbij en liepen weer serieus in op Eclectic.

De wedstijd eindigde Full Reach voor de haveningang van Wemeldinge in de volle zon en met een leuk windje! Dat was volop genieten! Wederom een paaltje gescoord; goed voor het klassement.

DINSDAG 3 JULI DAG 5 DELTAWEEK 2012: SINT ANNALAND - YERSEKE

Die morgen werd er gestart voor de geul van Sint Annaland. Elien zou sturen,Christof deed het grootzeil,Teun de Bakstagen,Pieter was meester tackticus en trimmer,Klaas deed trim en ondergetekende deed voordek, Caroline deed skirt,vang en downhaul en Neefje Daan deed railmeat.

Bij de start om 1100u was er weinig tot geen wind. het startschip lag aan de groene zijde van keeten ongeveer aan de R22, tegen de ondiepte aan . De wind stond zuidoost zodat de groene zijde (tholen) hogerwal was en de rode zijde ( duiveland) lagerwal. De stroom stond naar binnen. Je had dus de keuze ofwel aan lagerwal over de ondiepte richting zeelandbrug ofwel aan hogerwal in de diepte ( en stroom). logisch dat iedereen rechts uit de stroom ging varen. Het was ons echter opgevallen dat er nog weinig stroom stond en het arendsoog van meester tackticus Pieter spotte aan de hogerwal "NIEUWE WIND".

 A bold move was made: als enige ging de shamrock in het diepe water varen op zoek naar nieuwe wind. Een gedurfde zet van Pieter maar het zou ons geen windeieren leggen., wel wind. Het hele pak bleef aan lagerwal , maar daar was absoluut geen wind . Als enige boot hadden we wind en konden we aan hogerwal wat snelheid maken om de stroom dood te varen. De Eclectic had ons natuurlijk bezig gezien en kwam ons achterna.

Het parcours zoals u in de afbeelding kan aprecieren ging daarna zigzag-gewijs aan de wind naar Yerseke. Met onze overlappende genua konden we Eclectic toch steeds in het visier houden.  Op het rak tussen de O8 en de O11Z2 deed Pieter nog een meesterlijke zet. De Koers was 170 en het was scherp aan de wind maar eerst met een knikje in de schoot naar de scheidingston van de Zandkreek. De Eclectic koos voor snelheid boven hoogte en viel af , en vaarde dus lager dan ons. Initieel kon hij zo de boei halen. Wij bleven hoog, veel hoger dan de boei. Pieter, zouden we niet beter ook al wat beginnen afvallen vroeg ik? ( in al mijn naieve onwetendheid) Neen, Wim! was het antwoord. We stuurden dus eerst veel te hoog voor de boei, maar toen gebeurde het : toen we dichter bij de wal kwamen boog de wind af en kregen we dus een flinke header: de Eclectic moest een extra slag slaan en wij niet, wij haalden de boei over de zelfde slag dankzij de opgebouwde hoogte. Zijn voorsprong slonk van 5 naar 3 minuten.Op rating stonden we dus na 2u varen ruim voor aangezien we 4 minuten per uur mochten verliezen: Dank U Pieter!

Daarna deed Eclectic ons nog een cadeautje aan de driehoek O19-AW3-AW4 . Volgens de baanbeschrijving in het boekje moest je de AW3 stuurboord ronden en kon je dus rechtstreeks van O19 naar AW4. Wij deden dit maar Eclectic ging de AW3 BB ronden en maakte zo nog een ferme onweg. Dank u Eclectic! Zo finishte we uiteindelijk 3 minuten na Eclectic . Ruimte zat om te winnen op rating.

Zo hadden we dus na 5 dagen varen 3x een eerste plaats, 1x 2e en 1x5e; we waren dus op koers voor de overallprijs.

MAANDAG 2 JULI 2012 4E DAG VAN DE DELTAWEEK; VAN ZIERIKZEE NAAR SINT ANNALAND

Na het heftig weekend volgt volgens de meteo een rustig dagje: 10 knoopjes wind. Vandaag varen we met de volgende crew: Pieter als stuurman-tackticus-leader Elien op het voordek en mast, Christof doet grootzeil. Ikzelf doe de genua-spi trim en pit. Gelukkig worden we vandaag bijgestaan door drie "goede helpers" : mijn twee stiefzonen Teun (15) en Klaas(17) en mijn dochter Caroline (14). Voor mij persoonlijk worden dit de  twee leukste dagen van de deltaweek. Mijn droom is dat de kinderen de volgende jaren de deltaweek volledig meevaren. Dit is mij echter niet gegund; er was afgesproken dat ze 1 dag gingen komen. Gelukkig is het dan ook rustig weer: mooi zonnetje en zoals voorspeld een stabiel zuid-oosten windje van 10 knopen: heerlijk! Aangezien we vorig jaar bijna te laat aan de start kwamen door een abulance die over de zeelandbrug moet waardoor de brug een draaing oversloeg, waren we vroeg vertrokken. We lagen reeds om 9.30 in het startgebied ten westen van de zeelandbrug en hadden dus wat tijd om "the young ones" in te wijden. Klaas zou me helpen met trim en Teun zou de bakstagen doen. Caroline  deed vang en downhaul en "skirt".

Zoals ieder jaar volgen na de start een aantal korte rakjes waar we eiegenlijk een soort driehoek varen: upwind, bezeild en spi. daarna een bezeild rak naar Keten en verder een reachrak helemaal naar de Volkerak en tenslotten een bezeild stuk terug naar de geul van sint Annaland die we dan moesten opkruisen.

Van tacktisch standpunt zou het de volgende dagen om een duel gaan tussen de Eclectic, een top racer van 45 voet met een heel ambiteus team en de Sahmrock ( wij dus). Eclectic zou vier dagen de deltaweek meevaren en zou dus indien zij vier dagen van ons zouden winnen de overall overwinning kunnen wegkapen. We moesten dus minstens een of twee dagen van hun winnen: easier said than done.

Pieter nam een prima start. Op de fameuze "korte rakjes " hadden Klaas en ik het superdruk maar dat lukte uiteindelijk wonderwel. Ik heb zelden een gast met zo weinig ervaring zich zo snel zien inwerken op de Shamrock; ik ben er nog steeds van onder de indruk. Klaas zou een idelae ploegmaat op de shamrock zijn: sterk en ervaring met kleinzeilerij. We moeten hem in de toekomst zien in te lijven. Ook Teun kon aan de bakstagen meer dan zijn mannetje staan: nog voor we de genua1 hadden binnengeschoot kwam het signaal dat de bakstag al onder spanning stond. Ook deze kanjer moeten we zien te lijmen! Tenslotte was ons Carolientje haar souplesse een pluspunt tijdens het aan de windse rak: het "skirten" ging als nooit te voren.  Pieter gaf de Eclectic geen kans om weg te glippen. Het helpt natuurlijk ook wanneer zij een navigatiefout maken en een stukje moeten terugkomen in het Mastgat. Aan die bewuste boei draaien zij net voor ons , zij vallen af en hijsen eenn code Zero, wij blijven hoog en hijsen de spi. Er volgt een lang reachrak tot aan de Volkerak waarbij wij maar net de spi kunnen houden. Pieter is slim en valt toch geen graad af , wij blijven dus aan de hogerwal van het Zijpe en halen zo de Boei aan de Volkerak. Zo draaien wij rond met 1 minuut voorsprong op de Eclectic ( real time nota bene) . Ook op de terugweg naar Sint Annaland blijven wij zo hoog mogelijk en met onze overlappnede genua kunnen we bij 5 tot 8 knopen wind tien graden hoger varen dan de Eclectic met zijn niet overlappende fok. Aan de geul hebben ze ons wegens een header toch bijna ingelopen, maar Pieter speelt het "covering-game " meesterlijk :  hij blijft steeds tussen de bron van de wind en de Eclectic. Er volgt een Match-race in de geul van Sint Annaland , die dankzij de stuurmanskunst en het tacktisch vernuft van Pieter en de snelle bakstagwissels van Teun en Elien en de knappe grootzeiltrim van Christof, de pure kracht van Klaas bij het binnenschoten van de genua1 en het vingervlugge "skirten" van ons Carootje..... met een real-time overwinning van de Shamrock eindigd!!!!

ZONDAG 1 JULI 2012 DAG 3 DELTAWEEK

De zondag van het eerste weekeinde wordt er klassiek een rondje platen gevaren aan de westzijde van de Zeelandbrug. Ook dit jaar was dat niet anders; start voor Zierikzee en tegenwijzerzin rond met nog 2x up and down naar de Roompot. Normaal is dat een vrij relaxe dag; parcoursje afhaspelen met veel bemanning. Niet dus op 1-7-2012. Er stond een stevige bries van 6 Beaufort met op onze teller tussen de 20 en de 28 knopen true en soms over dek 35 knopen. Gelukkig had ik een verstandige crew aan boord die begreep dat ik de boot moest sparen voor de rest van de Deltaweek. Er werden dus voor Zierikzee 2 riffen gestoken en de genua 4. Ook al waren we met 11 man aan boord toch bleef de boot nog bangelijk scheef hangen. doen we iets mis? Te weinig twist in het grootzeil? Een te bolle genua?

Aan het Roer stond Yves Fortems en Thierry de Hein deed taktiek en bakstagen. Thomas Reher deed grootzeil en Wilfied De Backer en ondergetekende deden genua en spitrim. Evy deed Pit, Elien voordek en Christof Lamproy de mast. Ons tem werd verder versterkt, gezien de meteo, door Luc Lamproy ( de vader van Christof) , Rita de Heyn ( vrouw van Thierry) en een vriend van Evy.

We namen een textbook start ( Yves heeft daar een patent op blijkbaar!) en dueleerden wederom met de 2 swan 45 Motions en Van uden in IRC en tegen Flin,Out Of Office,Jeetie en Scud in ORC. Het verbaasde me al niet meer dat we de enige boot waren met een gereefd grootzeil; moderne boeten hebben immers meer balast en kunnen meer twist in hun bovenlijk steken maar ik had daar toch mijn twijfels over... Inderdaad na een tackje of 4 upwind richting roompot moet OOO aborteren met schade aan het grootzeil ( one down and four to go) . Initieel stond de wind strak door en konden we gelijke tred houden met onze klasse genoten. Even later moet ook de Scud de strijd staken wegens....schade aan het grootzeil... Een half uurtje later zagen we plots een van de swan 45 in de problemen : hij hing heel scheef en zijn grootzeil fladderde out of control; grootzeilval kapot. We moesten richting de Roompotsluis en moesten het vaarwater respecteren  maar zagen de Jeetie ( J111) vrolijk de groene boeien links van zich laten liggen: foutje! Hij trok zich na de wedstrijd vrijwillig terug. Dus na een uurtje varen lagen we 2e in IRC en 2e in ORC. Misschien toch nog niet zo stom die 2 riffen en genua4. Mij heeft men altijd verteld dat om een wedstrijd te kunnen winnen je ze in de eerste plaats moet kunnen uitvaren, maar blijkbaar zijn de meningen daar tegenover verdeeld. Enfin na een uur of 2 tegen stroom en tegen wind naar de roompot zakte de wind er onderuit en werden we ingelopen door het ORC2 veld die nog allemaal vlak bij mekaar hingen: mooi! Na de bovenboei gerond te hebben ging de ( kleine!) spi er op en ontreefden we van 2 naar 1 rif. Ook werd de genua 4 geruild voor de 3.  Onder spi bleven we bij het pak tot aan de zeelandbrug waar er rond de sparton Schaar van Collijns-Overloop van zierikzee moest gegijpt worden. Op die momentwas er natuurlijk weer een windvlaag en gietende regen maar gelukkig verliep de gijp met ervaren mensen als Yves en Thierry en handige gasten als Wilfried en Thomas zonder probleem. Evy, Elien en Christof zijn vaste waarden waar we al lang niet meer over hoeven te spreken. Aan de boventon van de Overloop ging het terug upwind richting Roompot. De wind trok weer aan naar 20-25 maar met een rif en genua3 konden we toch beter op snelheid blijven dan op het eerste kruisrak. Boven aangekomen volgde een spirak terug richting Zierikzee. Eerst even kijken of de koers stabiel was en dan toch maar spi getrokken in 25-28 knopen wind. We ploegden er serieus door: ctu tussen de 9 en de 11 knopen over het water. Maar alles goed onder controle. Aan de beneden boei zagen we Wemeldinges opgeven met een kapot grootzeil; gescheurd bij de gijp dacht ik. Rhinus vertelde met later dat het de grootzeilval was die het had begeven. Mar Yves die had dat ook gezien en hij stelde voor van de spi een beetje vroeger te droppen en een strormrondje te maken: dat klonk me als muziek in de oren. Nadien moesten we opnieuw upwind naar Roompot en dan terug dwonwind naar de finish in Zierikzee. Bij het laatste spirak stond er opnieuw 28 knopen wind en vond iedereen het welletjes geweest; braafjes onder fokje naar Zierikzee dan maar.Better be safe dan sorry .... What a day it was indeed!

We hebben helaas geen Foto's van deze dag maar zoals je aan het verslag kan lezen staat deze wedstrijd me in het geheugen gegrift. Zo zie ik bijvoorbeeld Rita heel de dag als voorste "man" in de rail die alle golven over zich heen krijgt en die de "skirts" doet omdat Elien "toevellig" haar zeilbroek niet heeft aangedaan een droog plekje kiest achteraan in de rail. Thanks Rita for taking one for the team!

S'avonds bij de pijsuitreiking worden we dus 2 e in IRC en 2e in ORC. Daardoor winnen we het weekend in IRC1 tegen 2 swan 45! en winnen we de prestigieuse "ATALANTA" wisselbeker. Elien mag hem even vasthouden en we krijgen er een foto van maar we mogen hem niet mee naar huis nemen: jammer. In Orc is de 2e plaats van zondag dan weer goed voor ons klassement voor de overall. Nog een lange weg te gaan maar so far so good en nog niks kapot!

ZATERDAG 30 JUNI DAG2 DELTAWEEK UPWIND-DOWNWIND VOOR DE ZEELANDBRUG

Klassiek is de eerste zaterdag van de deltaweek een topdag. Veel tegenstanders in een perfekt georganiseerde upwind-downwindwedstrijd. Heel spannend, nek aan nek met  3 wedstrijden waarbij er telkens 3x up and down wordt gevaren. Dat wil zeggen 3 starts, 9 spihoists en 9 spidrops, een keer of 9 gijpen onder spi en ontelbare keren overstag. Heerlijk! De wind stond zuidwest en we varen aan de oostzijde van de zeelandbrug . De start is tussen het startschip met oranje vlag en een pin-end boei met oranje vlag. Voor kats ligt de bovenboei met een spreadermark, daarna moet er beneden gerond worden door een gate; je kan kiezen of je de rechter of linker boei neemt zolang je maar aan de binnenzijde van de gate blijft. De Finish is tenslotte tussen een blauwe vlag op het finshschip en een boei met blauwe vlag welke aan de bakboord zijde van het schip ligt.

Dit jaar hebben we een 10 tal boten in onze klasse waarvan wij weer de underdogs zijn; de kleinste en zeker de traagste boot. Er varen 3 boten in IRC1; 2 swan 45 ( de duurste en mooiste boten ter wereld!!); Motions en Van Uden en de Shamrock. In ORC1 varen we tegen de Out Of Office ( First 47.7), de Flin ( Een prachtige Bashford 41 uit Zierikzee die ieder jaar wint) de Scud ( een First 40.7 die in de Twilights alles wint) en de Sweeny( een splinternieuwe J111). Zoals ieder jaar kunnnen we waarschijnlijk in ORC niet veel klaarmaken met onze loodzware rating , maar meestal kunnen we wel iets doen in IRC. Het belangrijkse is de FUN die je op zo een dag beleeft; en aan Fun was er zeker geen gebrek.

Helaas stond er 10 tot 18 knopen wind: net te veel voor de shamrock maar toch gelukt.

We waren goed bemand met allemaal zeer ervaren mensen aan boord . Thierry de Hein ( van de X-99 en later X-362 Exolist waar we tijdens de schelderegatta 2010 zo zalig mee hebben zitten sparren) deed Taktiek en Bakstagen ( eindelijk iemand die snapt waar die dingen voor dienen!) Ikzelf was stuurman. Thomas reher op grootzeil. Yves Fortems en Wilfierd De Backer op trim. Evy Kinooi in de Pit. Christof Lamproy aan de mast en Elien Hectors uiteraard op het voordek.

We namen drie maal een goed start; het was ook niet druk; een lange startlijn met maar 7 boten. We starten conservatief aan de pin over bakboord , lieten de snellere schepen ons voorbijvaren en dipten dan achter hun door over stuurboord. Daarna was het vrije wind all day long. Angezien iedereen sneller was dan ons konden we rustig ons parcourtje afhaspelen zonder veel bakboor-stuurdboord situaties of vuile wind. het was zaak om de handling zo clean mogelijk te doen en upwind goed te tacken op de windshifts.

De eerste wedstrijd verliep goed: alles onder controle en niet te veel achterstand op de rest. Tijdens de tweede manche kawam er een beetje meer wind opzetten  en tijdens het bezeilde stukje tussen het upwindmark en de spreader helde de boot flink waardoor de spnakker aan lei te water ging met zak en alles; dat was even vissen geblazen! We waren er een beetje van uit het lood geslaan en werkten dan het downwindleg af zonder spi. Achteraf gezien hadden we snel de kleine spi moeten nemen maar in het heet van de strijd heeft niemand daar aan gedacht. Bij de derde manche stond er meer wind en kozen we resoluut voor de kleine spi en met succes.

Goot was onze verbazing s'avonds toen bleek dat we de beide SWAN 45 gekopt hadden in IRC1. Shamrick dus gewonnen in IRC1: niet te geloven! Zolas verwacht verging het ons heel wat minder in ORC1 : telkens 5e behalve in de laatste Manche waar we Flin voor waren en 4e werden.