Over ons

Volg hier het wel en wee van het Shamrock Sailing Team !

Shamrock Sailing Team is een enthousiast zeilteam dat bestaat uit jonge gedreven mensen wier passie het wedstrijdzeilen is.

De 'Shamrock' is een 12.06 meter lange door Nils Jeppesen ( x - yachts ) ontworpen wedstrijdjacht.

De karakteristieke IOR rompvorm en het complexe tuig van deze racer dragen bij tot een uitdagend maar interessant zeilen.

Wij varen sinds 2008 wedstrijden op Belgische en Nederlandse wateren met de ' Shamrock' in de ORC/ IRC klasses.

weer vlissingen

zaterdag 28 juli 2012

ZATERDAG 7 JULI 2012: DAG 8 DELTAWEEK: UPWIND-DOWNWIND

Eindelijk is het langverwachte weekend aangebroken. Het laatste weekend van de deltaweek is klassiek een up and down wedstrijd. Al naar gelang de richting van de wind is dat ten oosten van de zeelandbrug zoals 2jaar geleden we of ten westen van de brug aan de Roompotmarina zoals vorig jaar.

Zaterdag worden er 3 wedstrijden afgewerkt met telkens drie up and down lussen. U raad het al ; dat betekent dat er 9 spihoists en drops zijn en dat er ook minstens 9 keer onder spi wordt gegijpt; leuk dus.

We hebben dit weekend versterking van de vrienden van Pieter en Wim de Backer; allemaal topzeilers uit "het milieu": Wilfried De Backer ( vader van) Sara Huyghens, Julie Vermeiren,Vincent Dolain en Thomas Goossens van de Cedo Nulli. Van de vaste ploeg hebben we Elien,Christof,Evy en mezelf.



Vandaag staat er een lekker briesje 10 tot 15 knopen pal uit het zuiden. De wedstrijdleiding legt de baan uit vlak voor de haven van Collijnsplaat. De start en finisch vlak bij de plaat en de bovenboei en spreader vlak bij de Vismijn van Collijns. De baan ligt dus dwars door het vaarwater. Het is een heel kort stukje , ik schat ongeveer 1 mijl of zelfs minder.



We zijn goed op tijd in het gebied en Pieter doet tacktiek en Wim het grootzeil, Vincent en Julie doen trim, Evy pit , Christof doet mast en Thomas en Elien doen voordek. Wilfried en Sara zijn polyvalent en doen: bouncing, grinding,vang en downhaul,human pole en nog zo veel meer..



Om de zenuwen een beetje los te gooien gaan we al eens helemaal upwind en daarna onder spi naar het Finish en startschip. Zeer leerzaam dat proefrondje; zo komen we ondermeer te weten dat er nog geen 20 meter dieper dan het Finishschip de bank zit. Inderdaad we varen dus effekes vast onder spi. Met zo een topploeg is dat allemaal niks en is de spi zo gedropt, iedereen efkes aan lei gaan zitten en we zijn zo weer vrij, nog zonder dat de motor er aan te pas komt.



Omstreeks 10 uur de eerste start. Aangezien er maar 2 deelnemers zijn in ORC1 ; de Tripple P ( een mumm 30, Farr 30 genoemt tegenwoordig) en wijzelf, worden we bij de meute van ORC2 ingedeeld. Geen probleem dat is ieder jaar zo en we vinden dat leuk. Dat maakt dat we met een 15 tal boten over een vrij korte startlijn moeten en dat het heel de wedstrijd close-combat wordt: nog leuker!  Eindelijk eens wat anders dan die eindeloze kamelen wedstrijden.



De start is inderdaad opwindend! Pieter sluist me door een wirwar van andere boten, we bepalen eerst de strategie: welke kant van de startlijn is favourite: boat-end of pin-end? Welke zijde van de baan is het meest bevoordeeld: rechts of links? We kiezen er voor van aan de boot te starten en van over bakboord naar links te gaan. Daarna volgt de tacktiek van de start: eerst een plaatsje tussen het pak bemachtigen en daarna dat plaatsje verdedigen. De boot boven je omhoog drukken zodat je tussen jezelf en de boot onder je wat ruimte creeerd om 15-a 10 sceonden voor de start wat af te vallen en snelheid te bouwen om dan om exact het startschot over de lijn te gaan en met volle snelheid zo hoog mogelijk te varen. Het lijkt wel de Unorth tacktics for reel this time!




 Dit is wedstrijdzeilen op zijn leukst. Ik verwijt mezelf dat ik vroeger als kind met mijn optimist niet meer aan wedstrijden heb deelgenomen en dat ik op mijn 15 ben beginnen windsurfen en dat 20 jaar lang ben blijven doen ipv met een Laser te gaan wedstrijdzeilen: had ik dat maar gedaan dan stond ik nu niet met knikkende knieen tussen deze toppers. Maar ik geniet met volle teugen! Ik neem ieder advies Van Pieter en Wim ter harte en maak ctu mentale notities.



Er volgen een aantal starts maar tot 2 maal toe met een general recall tot gevolg. De derde start  wordt de "zwarte vlag gehesen"; te vroeg over de lijn is gedisqualificeerd! Ik merk dat we het steeds beter doen bij iedere start en bij de finale start komen we goed weg. We hebben geen vuile wind en kunnen onze eigen baan varen.

Tijdens het  upwind gedeelte concentreer ik me zuiver om de boot in de perfekte balans tussen hoogte en snelheid te houden. Pieter roept de tacks aan en met supermannen als Wim en Julie enVincent aan de trim is overstag gaan een droom; we komen niet onder de 6 knopen! Er wordt overstag gegaan als we in een header terecht komen of uit tacktische overwegingen; iemand afdekken of juist uit de vuile wind vandaan komen.



Aan de boven boei is het altijd spanning troef: eerst de layline juist inschatten, daarna een plekje bemachtigen tussen de Kamelenstoet. Rakelings langs de boei. Als ik zeg rakelings dan is dat bijna letterlijk: het valt me op dat als ik een 50 cm safety inbouw tussen de giek en de boei , dat de ploeg dan roept: "alleez, hoe is da mogelijk!". Wanneer ik dan bij de spreader me vergis en de boei ei zo na raak dan hoor ik " ja Wim, goed gedaan". Ok, zo moet dat dus....







Met zulk en dream team aan boord  zijn de maneuvers clockwork; alles loopt als een trein; het is werkelijk ongelooflijk! Er wordt vanuit het luik gehoist. Het gijpen lukt voortreffelijk. Aan de gate is het drummen maar kunnen we toch ons mannetje staan. We doen een loefdrop aan de rechter boei van de gate. De spiboom wordt er op tijd uitgehaald, iemand doet dan human pole. De spi wordt aan de loefzijde gedropt net als we de boei ronden: knap, knap knap en leuk , leuk ,leuk!



Wat me opvalt is dat de tijdsverschillen tussen de verschillende boten nog kleiner is dan vorig jaar, komt dit door het extreem korte parcours?  Bijna iedere reeks eindigen de zelfde boten voor ons en dezelfde boten na ons. We liggen meestal in de buurt van de Wemeldinges ( first 34.7)en de Luctor et emergo ( Kerr 32). Meeste indruk op mij maken de Quatum racing: hoe die oude J33 ons voorbij vliegt iedere keer is niet normaal! Ook de Annemazurka ( IMX 38) is van een andere wereld! Maar ook de Dehlers 39 en 36 zijn uitermate snel op dit parcours en zijn ons steeds voor. Het is jammer om te zien maar het is de realiteit: zelf als er optimaal wordt gevaren met onze boot ( en hij is naar mijn bescheiden mening op vier jaar tijd nog nooit zo goed gevaren als vandaag) dan ben je nog geen partij voor de moderne ontwerpen..

Ik geniet echt van deze dag en blijkbaar ben ik niet de enige want iedereen aan boord heeft een brede smile op het gezicht! De laatste wedstrijd geef ik het roer over aan Wim om zelf voor de eerste keer het grootzeil te doen. Ik dacht altijd dat ik daar niet genoeg kracht voor had maar dat viel reuze mee. Je hebt een stuk minder verantwoordelijkheid dan als stuurman en ik kon me toch uitleven en concentreren: leuk, leuk, leuk.

Tijdens die laatste manche komt er een helicoper over en die maakt leuke foto's van ons.Ook Anushka Marten neemt een heel aantal prachtige foto's. Ik mocht er een paar van haar op onze blog plaatsen in klein formaat; je kan de originelen downloaden op haar site voor een appel en een ei: www.objectivo.nl






Geen opmerkingen: